Tussen de banen van Mars en Jupiter wemelt het van kleine planeetjes en grote brokstukken. Dit zijn de zogenaamde planetoïden die allemaaal in hun eigen baan om de zon draaien. Ze zijn een stuk kleiner dan echte planeten en dus helaas niet met het blote oog zichtbaar. 

Maar deze weken heb je een kans er één te zien. Eén van de grootste planetoïden (Vesta) is op 2 mei in oppositie met de zon. Rond die tijd staat ze het dichtst bij de aarde en is dan ook op haar helderst. Met een verrekijker moet je haar wel kunnen vinden.  

Ze staat elke dag op een andere plek aan de hemel, dus je kunt het best zelf even opzoeken waar ze precies te vinden is via een planetarium-programma, bijvoorbeeld het gratis Stellarium. Op het kaartje hierboven staat enkel aangegeven in welke hemelstreek ze ongeveer staat, dus niet precies. 

Je kunt het best speuren naar Vesta door van ster naar ster te hoppen met een verrekijker. Begin bij een heldere ster die je met het blote oog nog kunt zien.  

Verwacht geen spectaculair beeld, want voor details is het object echt te klein. Je ziet niet meer dan een klein sterretje, zelfs door een telescoop. Maar je hebt dan wel een keer een planetoïde kunnen zien. 

In Vlaanderen gebruikt men voor een planetoïde het woord asteroïde. Het Engelse woord is asteroid. 

Alle planetoïden samen zouden ooit één grote planeet kunnen zijn geweest die uit elkaar is gevallen. Of het zijn juist de beginselen van een planeet die nooit samen hebben kunnen klonteren tot een echte planeet. Wat denk jij?